දෙනෝදාහක් යනෙන මගක
එක් පසක වැඩී ඇති
තුරු වියන පාමුල
අහඹුවෙන් ඇතැමෙක්
විඩා නිවූ නවාතැනකි එය
පින්තාරු සිතුවම් රැඳි

එක්වරම නෙත ගැටුණු සිතුවමක,
“බොරලු පාරක ඇවිද යන ඇය
හොවාගෙන ළදරු‌වෙකු අතකින්
දරා දියපිරි කළය වමතින්
දෑස් ගැඹුරෙහි ගිලී යයි ඈ මනසින්”
වචන බොල් කර
පාට ඔප දා
කතකගේ ලොව නගා තිබූ
සිත්තරාවියක් ඈ ජීවිතය සොයා යන

ඉඳින් මම
මොණර කොළ කීපය
තබා ඇගෙ දෑත මත
පිවිතුරු හදින්
වාරු දුන්නෙමි
අභිමන් ලද කතක් විලසින් නැඟී හිඳිනට….